1946 seçimlerinden bugüne tek bir farkla: Seçmenin iradesine, özellikle İstanbul’da “Hiçbir şey olmasa bile kesinlikle bir şeyler oldu…” diyen siyasi iktidarın öncülüğünde İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığında kazananın kim olduğuna dair
Seçim sisteminde özellikle yüzde 10’luk ulusal baraj uygulamasının varlığı büyük partiler lehine işlerken, 1982 Anayasası ve seçim kanununda ifadesini bulan temsilde adalet ilkesi ve bu çerçevede siyasal özgürlük prensibi zedelenmiştir.
Türkiye parti sistemindeki oynaklıkla ilgili yapılan çalışmalarda Batı Avrupa demokrasileriyle karşılaştırıldığında oynaklığın daha yüksek olması dikkate değerdir. Bunun temel nedeni partilerin dışsal etkenlerle kurumsallaşamamalarıdır