Haberlerde kullanılan dilde zaman zaman “kaçak mülteciler”, “yasadışı yollarla sınırdan geçen kaçaklar” gibi nitelemelere de yer verildiği, bu anlamda bir anlamda mültecilerin “suçlu” olarak sunulduğu da gözlenmektedir.
Darbe ile mücadelede kademeli yaklaşımın kullanılması bir yandan darbeye karşı etkin bir mücadele yapılırken, diğer yandan rekabetçi piyasanın korunması sağlanacak ayrıca ülke imajını yükseltme imkanı da değerlendirilmiş olacaktır.
Demokrasi Aristoteles için kötü rejimler arasında yer almaktadır. Ona göre, demokrasi demos’un yani, yoksul çoğunluğun, özellikle zengin mülk sahiplerinin aleyhine olan “sınırlanmamış” yönetimidir.
İktisat perspektifinden “en iyi çözüm” olan tamamen yeniden yapılanmanın siyaseten uygulanabilir olmaması, diğer taraftan AB’nin dağılmasının doğuracağı maliyetleri aktörlerin üstlenmeyi göze alamaması farklılaştırılmış Avrupa fikrini “ikinci en iyi çözüm” haline
Başkanlıkla yönetilen “Latin Amerika ülkelerinin hemen hepsinde demokratik süreçler, ya askerî darbeler ya da Juan Peron, Alberto Fujimori, Hugo Chavez gibi liderlerin popülist otoriter yönetimleriyle kesintiye uğramıştır.
2013 yılından bu yana, basın özgürlüğü konusu Türkiye’nin kötüye giden demokratikleşme performansının en önemli göstergelerinden birisi oldu.
Yüksek öğrenime katılımın bir yatırım olduğu ve bu yatırımın en temel finansörünün Türkiye’de vergi verenler olduğu düşünüldüğünde, mevcut politikanın maliyetinin bir hayli yüksek olması kamu politikası açısından ciddi bir endişe
Büyüme oranı ile iktisadi özgürlükler ve uluslararası ticaret serbestisi arasındaki ilişki dikkate alındığında, politika yapıcılarının indeks kapsamında yer alan değişkenler veya bu değişkenleri doğrudan veya dolaylı olarak etkileyen diğer politika
Seçim sisteminde özellikle yüzde 10’luk ulusal baraj uygulamasının varlığı büyük partiler lehine işlerken, 1982 Anayasası ve seçim kanununda ifadesini bulan temsilde adalet ilkesi ve bu çerçevede siyasal özgürlük prensibi zedelenmiştir.
15 Temmuz darbesi, o güne dek “cemaat tehlikesi”ni görememiş ya da en azından bunun boyutunu kestirememiş liberaller için (ki kendimi ikinci kategoriye koyuyorum) bir öz eleştiri ve bir “yeniden durum
